R’n’B czyli Rhythm And Blues, powstał z połączenia jazzu, bluesa i pieśni religijnych.
Na szerokie wody wypłynął w Stanach Zjednoczonych w latach 40-tych XX wieku. Jako styl, wielokrotnie ewoluował, stając się fundamentem dla powstania większości późniejszych gatunków muzycznych.
Z początku rhythm and blues był inspiracją dla pierwszym zespołów rock and rollowych i rockowych. Potem czerpali z niego również reprezentanci disco, funky, rapu, soulu, czy reggae. Klasyczne R’n’B charakteryzuje się bogatym instrumentarium, opartym na perkusji, gitarze, instrumentach klawiszowych i dętych, a także wielogłosowym śpiewie chóralnym, zaczerpniętym z muzyki gospel. Najpopularniejszym wykonawcą gatunku był Ray Charles, którego nazywano „królem Rhythm and bluesa”. Do dziś większość artystów przyznaje się w mniejszym lub większym stopniu do czerpania ze spuścizny tego stylu. Przez młodsze pokolenia R’n’B jest bardziej kojarzone z muzyką łączącą elementy popu, soulu, czy hip-hopu, dlatego tę odmianę określa się jako współczesne lub contemporary R&B.
